Kanttekening: ik verneem net dat de WAOD stappen heeft ondernomen om toch tot een vergelijk te komen met de ICF! Dat is heel goed nieuws en misschien is onderstaande tekst daardoor enigszins gedateerd.
Na een paar merkwaardige mails, wil ik toch graag mijn standpunt, vertolkt in de vorige blog, enigszins duiden.
Ik ben in deze discussie niet de heraut noch de ambassadeur van WBV en ik wil mij ook niet moeien met interne discussies binnen het ICF. Want, zoals Rik terecht stelt, ben ik niet voldoende op de hoogte van alle argumenten, belangen en gevoeligheden in dit (interne) debat. Ik heb alleen gereageerd op de publieke mededeling en de daarin aangehaalde motivering. En ja, ik heb ook enig begrip opgebracht voor de WBV die hun EZC willen beschermen.
Maar mij gaat het enkel om de conclusie: het opzeggen van het lidmaatschap bij het ICF. Dat doe je gewoonweg niet, zeker niet wanneer je één van de stichtende leden bent. Voer actie, zet intern de boel op stelten, trek desnoods je medewerkers terug. Maar pleeg geen vaandelvlucht. Want dan degradeer je het WK, de enige noemenswaardige organisatie van de ICF, met twee eenheden en daarvan zijn de renners de dupe. Of zij nu wonen Bachten de Kupe, in Leopoldsburg of Den Haag, zij hebben met die hele interne heisa niets te maken hebben, maar zijn er wel het slachtoffer van. Ik vraag niet dat alle leden van de ICF morgen de beste vrienden worden, maar het moet toch mogelijk zijn om over de verschillende bonden en ego’s heen samen te werken om één wedstrijd, ééntje maar, het WK met name, te organiseren waarin de titanen van de verschillende bonden zich jaarlijks éénmalig met elkaar kunnen meten.
Want laat ons eerlijk zijn, het alternatief, met name elke bond zijn eigen WK’tje, daar kwam je vroeger, 10 of 20 jaar terug, mee weg. Dat was leuk, en dit maakte toen deel uit van de folklore van de nevenbonden, maar vandaag de dag, in een wereld die alsmaar kleiner wordt en communicatie alsmaar gemakkelijker, is het toch al te gek dat er in Nevenbond Vlaanderen elke week vijf coureurs met een wereldkampioenentrui rond hun middel zouden rondrijden, somtijds veroverd in een wedstrijd waarin het gros van de deelnemers er niet eens voor in aanmerking kwamen.
Eveneens mag je mij niet verdenken van het opzetten van een hetze tegen de WAOD. In tegendeel, de WAOD zal bij mij altijd kunnen rekenen op mijn sympathie. Het was namelijk de bond in dewelke ik als 40 jarige nieuweling debuteerde en waar ik met veel vriendschap en warmte werd opgevangen door de ervaren rotten, terwijl ik eigenlijk meer in hun weg reed en gaten liet vallen of dicht reed dan hun lief was. Dat is ook de reden waarom ik elk jaar mijn vergunning bij de WAOD vernieuw, terwijl dit binnen de ICF structuur stricto senso niet nodig was aangezien ik, omwille van ploegkeuzes, een vergunning bij de VWF heb.
Ten slotte wil ik hierbij ook duidelijk maken dat dit geen persoonlijke aanval is op eender wie. Wie mij een beetje kent weet dat ik een grenzeloos respect heb voor mensen die initiatief nemen, die hun kop boven het maaiveld durven uit steken en in het bijzonder voor alle organisatoren, inrichters en bestuursleden die het ons mogelijk maken om elke week met elkaar de strijd aan te binden, op de fiets dan wel te verstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten