Laat Tom Boonen met rust, laat Tom Boonen koersen

Belgenland staat weer op zin kop. Tom Boonen betrapt op het gebruik van cocaïne. So what, zou je denken. Maar neen, de man waar een maand geleden nog heel België voor uit de bol ging en dit honoreerde met een pracht van een prestatie in Parijs-Roubaix, moet weer het met pek overgoten boetekleed aantrekken. Beschimpt, veroordeeld, uitgemaakt, en, op de koop toe door zijn werkgever geschorst.



Even de feiten. Op 27 april, 10 dagen na zijn deelname aan de laatste klassieker van het voorseizoen, gaat Boonen met enkele kompanen op stap om het stressy voorjaar van zich af te schudden. Sommige renners doen dit door met hun vrouw en kind ‘ns naar Plopsaland te gaan, anderen gooien zich veertien dagen in de zoetigheid of de vettigheid. Tom Boonen kiest ervoor om zich ‘ns te pletter te drinken en daarbij wat cocaïne te snuiven. De boog kan niet altijd gespannen staan en uiteindelijk doet hij 2 maal per jaar niets meer dan zichzelf ‘ns trakteren op iets waar veel van zijn leeftijdsgenoten zich wekelijks van bedienen.

De essentie is dat Tom Boonen, buiten competitie, gebruik maakte van een middel dat geenszins prestatiebevorderend is! Behalve misschien dat men zich vragen kan stellen naar de opportuniteit van dergelijk gebruik als topsporter, zie ik hier echt niet wat het probleem is. Laat bij wijze van spreken een coureur stomdronken zijn tijdens een controle in de tour de France, er is geen vuiltje aan de lucht, maar laat iemand, buiten competitie, tijdens een avondje uit, betrappen op een andere, maar soortgelijke drug, cocaïne, en de wereld is te klein. Twee maten en gewichten.

Als het waar is dat in middens, van chirurgen, advocaten, topkoks en bedrijfsleiders bij de minste prestatie het witte spul even vanzelfsprekend naar binnen wordt gewerkt, dan een asprine tegen de hoofdpijn - en dat wel degelijk tijdens de uitoefening van hun job, en dus competitie vervalsend ten opzicht van andere chirurgen, advocaten, topkoks en bedrijfsleiders - begrijp ik totaal niet waarom een sporter tussen twee competitie helften door niet het recht heeft om zich te bedienen van dezelfde drug om zich eens te ontspannen.

België gaat slecht om met zijn kampioenen. Ik vraag mij af of de daad van die pipo van het Ministerie van Sport van de Vlaamse Gemeenschap, die eind april beslist heeft om Boonen te gaan controleren op het gebruik van cocaïne, niet immoreler is dan de gebruiker zelf. Die man of vrouw kan dan misschien nog wel handelen binnen een wettelijk kader, hoe pervers moet men niet zijn om iemand buiten de competitie te gaan controleren op substanties die niet prestatiebevorderend zijn. Al stel ik mij wat dat betreft toch vragen of dit orgaan daar wel bevoegd voor is. Kan, met name een orgaan van de Vlaamse Gemeenschap controleren op het gebruik van cocaïne, is dit geen politionele bevoegdheid en/of schendt men hier niet een of andere privacy wet?



Juridisch is het natuurlijk een andere zaak. Gebruik van cocaïne is bij nader order nog steeds wettelijk verboden en Boonen heeft voor dezelfde feiten vorige jaar al opschorting van straf gekregen. Een effectieve straf zit er deze keer wel degelijk is. Maar laat ons in ’s hemelsnaam deze twee zaken strikt uit elkaar houden: dat het gerecht Boonen een straf geeft, akkoord, maar laat die jongen morgen alstublieft zijn werk doen: fietsen en ritten winnen in de ronde van Frankrijk!