Na anderhalf jaar windstilte...

Na anderhalf jaar windstilte krijg ik terug goesting om mijn diepste zielenroerselen bloot te leggen in mijn blog. Al vraag ik mij wel af waarom? Vanwaar halen die miljoenen bloggers de motivatie vandaan halen om zo goed als dagelijks een inspanning te leveren die bijlange niet opweegt tegen de appreciatie die men daarvoor krijgt, laat staan dat men er voor vergoed zou worden of zo. Op enkele uitzonderingen na worden de meeste blogs met moeite gelezen. Is dat puur liefhebberij of tijdverdrijf? Ijdelheid? Willen wij een vermeend schrijftalent etaleren? Of is het eerder het willen uitschreeuwen naar de wereld toe dat die onbenullig ik die wij zijn, er toch toe doet, dat wij willen dat wat voor ons het leven uitmaakt echt wel telt en dat wat wij ondernemen, wij op een of andere manier belangrijk vinden en willen dat de rest van de planeet dat ook vindt? Emotioneel exhibitionisme.

Anderzijds heeft het "bloggen" ook "het schrijven" en "publiceren", dat vroeger was voorbehouden voor de elite, veel laagdrempeliger gemaakt en ik geef toe dat ik wekelijks uitkijk naar de sappige artikeltjes van mijn mede-courreurs. Of daar dan al dan niet veel taalfouten instaan of niet volgens de stijlregels van de proza zijn opgesteld doet hier volstrekt niet ter zake. De teksten komen récht uit het hart en maken deel uit van de volkskunst van de 21ste eeuw.

Een stapje verder in het zichzelf blootgeven, en volledig in het verlengde van de blog is Facebook, een zogenaamd sociaal netwerk dat dagelijks duizenden nieuwe gebruikers registreert. Daar waar wij vroeger op goed geluk op café gingen om eventueel een vriend of een kennis te ontmoeten (maar meestal onze tijd verdeden aan enkele ongevraagde tooghangers) hebben Facebookers nu gemiddeld meer dan 100 vrienden, vrienden waar zij soms meer van weten dan van hun eigen partner. Menig sociologen hebben al hun hersenen gepijnigd naar het waarom van het succes van netwerken zoals Facebook of Netlog. Ik denk dat dit een product is van moderniteit, waar alles gerichter, sneller en efficiënter moet verlopen, ook de vriendschappen.

Naast het heropstarten van mijn blog ga ik dus ook een Facebook account openen en ik zal jullie berichten over hoe ik dit ervaar en of deze technologie even fantastisch is als het pretendeert te zijn. Ik ben benieuwd of ik mij erger om mijn anonieme Internet cocon te hebben verlaten en om de vijf lappen te worden aangemaand om naar Facebook te surfen om te antwoorden op berichtjes van al dan niet echte vrienden. Momenteel ben ik jongensachtig enthousiast om met dit nieuwe speeltje aan de slag te gaan en ben ik benieuwd wie daar allemaal te ontmoeten.

Tot later.
Arie.