Er zijn aangenamere dagen om na een verkoudheid wederop te treden. Het Gentse weer deed mij (tevergeefs) hopen op een Herselts koersje "tussen de vlagen door". Valse hoop, hoe verder ik naar het oosten reed, hoe donkerder de lucht en hoe langer de buien aanhielden. De koers zelf startte in de pletsende regen. Had ik vroeger nochtans niet al duizend maal gezworen om niet meer aan te zetten in zo'n klimatologisch zotte omstandigheden? Omdat ik een mietje ben of omdat ik Stan Ockers wil desavoueren? Neen, gewoon omdat ik dermate slechts stuur in de regen dat ik na elke bocht 10 meter mag dicht sprinten. En dat was vandaag niet anders. Er zat niets anders op dan achteraan het peloton te rijden en af te wachten. Makkelijk was anders, want in deze hel was ik niet de enige die de bochten aansneed als betrof het afdalingen in het Afghaanse Borra Borra gebergte waar achter elke haarspeldbocht een Taliban klaarstond om te controleren op aanwezigheid van drank, sigaretten of playboys. Het was sprinten en opschuiven.Zodoende, gebeurde het dat wij na een ronde of vier, zonder noemenswaardige demarrages, met een groepje van een man of tien aan de leiding reden, met, jawel, ondergetekende nog steeds aan de staart bengelend. Met horten en stoten en telkens demarrerend naar het wiel van mijn voorganger sukkelde ik tot in de laatste ronde tot ... ik plat reed op 3 kilometer van de meet.
Luc Van Roy (die bij de D's rijdt) kloppen in de sprint zou misschien van het goede teveel zijn geweest, maar in een sprint voor de zege bij de C's, zou ik zeker niet kansloos zijn geweest. Of zijn dit mijmeringen op een ongeluksdag? Morgen beter in Hamme, en vooral droger!
Uitslag: ??
Weer: Stortbuien.
Parcours: 11 ronden voor 66 km. Heel leuk parcours in mooie omgeving (kempen), licht heuvelachtig. Trouwens de enige reden waarom ik die 100 km verplaatsing er alsnog voor over had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten